بر اساس مدل TEPSIE، نوآوری اجتماعی به‌عنوان توسعه و اجرای ایده‌های جدید (مانند خدمات، محصولات یا مدل‌ها) تعریف می‌شود که هدف آن پاسخ به نیازهای اجتماعی و ایجاد ارزش اجتماعی است. این نوآوری‌ها نه‌تنها به حل مسائل موجود می‌پردازند، بلکه با بهبود روابط اجتماعی، افزایش ظرفیت‌های جامعه، و مشارکت فعال ذی‌نفعان، تغییرات سیستماتیک و پایدار ایجاد می‌کنند.

نوآوری اجتماعی در این مدل بر سه ویژگی اصلی تأکید دارد:

1. ارزش اجتماعی: هدف اصلی این نوآوری‌ها ایجاد منفعت برای جامعه، به‌جای تمرکز صرف بر سود اقتصادی است.
2. مشارکت و همکاری: نوآوری اجتماعی با درگیر کردن افراد، سازمان‌ها و گروه‌های مختلف، از خلاقیت جمعی برای شناسایی و اجرای راه‌حل‌های مؤثر استفاده می‌کند.
3. تأثیر پایدار و مقیاس‌پذیر: این نوآوری‌ها به دنبال ایجاد تغییراتی بلندمدت و گسترده هستند که بتوانند در سطوح مختلف جامعه تأثیرگذار باشند.

این تعریف تأکید می‌کند که نوآوری اجتماعی نه‌تنها درباره حل مشکلات است، بلکه فرآیندی برای تقویت جوامع و بهبود کیفیت زندگی از طریق روش‌های مشارکتی و تحول‌گرا محسوب می‌شود.